Mijn fascinatie voor juwelen dateert al van toen ik een klein meisje was en is onlosmakelijk verbonden met mijn oma. Haar naam was Jeanine, een stijlvolle, onafhankelijke en ondernemende vrouw.

Ze had een bedrijfje dat dameskledij verkocht en ging hiervoor aan huis bij haar cliënten. In de zomervakanties, als ik enkele weken bij oma en opa verbleef, mocht ik met haar mee. Ik vond het altijd geweldig, zo bij de madammen, en keek erg op naar mijn oma. Ik zag haar als een sterke en onafhankelijke vrouw. Ze zag er ook altijd piekfijn uit: haar nageltjes mooi verzorgd, netjes opgemaakt en onberispelijk gekleed. Ze was een echte 'madame'.
Ik was haar oudste kleinkind en oogappel en ik heb ongelooflijk veel van haar gehouden. Soms wou ik dat ik het haar nog kon vertellen.

Mijn oma heeft ooit aan haar oudste dochter, mijn moeder, een ring cadeau gegeven.
Een witgouden clusterring met in het midden een diep paarse amethist, omringd door schitterende diamantjes. De ring lag diep weggestopt in een vergeten hoekje van een kast, een juweel dat geen verhaal meer te vertellen had. Maar voor een jong meisje met een zwak voor alles wat schitterde, was deze ring als een magneet.
Ik voelde me onweerstaanbaar aangetrokken tot haar glans. Als mijn moeder niet thuis was, viste ik de ring uit haar bakje en schoof hem aan mijn vinger. Ik liep ermee te pronken en mijmerde over het moment dat ik volwassen zou zijn en in staat om zo'n ring voor mezelf te kopen.
Als ik volwassen ben, word ik een 'madame', zoals oma...

Nu ik volwassen ben, besef ik elke dag meer en meer hoezeer ik op mijn oma lijk en hoe een deel van haar voortleeft in mij. Hoe gelijkend onze karakters zijn en hoe we op een vergelijkbare manier
in het leven staan en, vooral, hoezeer ik haar nog mis.

Madamas - Antwerp is mijn manier om de herinnering aan mijn oma, Jeanine, levend te houden.

Lieve oma, ik hoop dat je trots op me bent.

Liefs, Cindy.